Gümüş bir gerdanlık çarptı suya. Sesinden ürktü bir gökkuşağı ispinozu. Kanat çırptı hyperion ağacına doğru. Süpernovası ihtişamlı bir vedayla kaydı bir yıldız, evrenin bilinmezlerine. Bir buzul parçası koptu Peçora Denizi’nden. Aynı anda, 2 yıllık gelişimini tamamlayan bir mucize meyvesi, olgunlaşarak düştü dalından… Yağmur bulutlarının arasından, nazlı bir sevgili gibi yüzünü gösteren güneş vurdu cama. Odadaki büyülü atmosfer, açık camdan içeri sızan poyrazla dalgalanan perdelerin; “mükemmelin tanımı” olmasından ibaretti. Dekorasyon ve sanat sentezi… Ah ne zarif bir olgu!